රාවය - 2010.10.03 - ඒකාධිකාරය වෙනුවට තරඟකාරීත්වයට තැන දීම

රාවය - 2010.10.03 - මිණිසර






ශරීය ලංකාවේ ආර්ථිකය දියුණු වෙමින් පවතින බව පෙනෙන්නට තිබේ. නිදහසින් පසු මේ දක්වා ආර්ථික සංවර්ධනයේ සාමාන්යය වේගය සියයට පහක් පමණ විය. නිදහසින් පසු ගතවූ කාලයෙන් හරි අඩක් යුධමය වාතාවරණයක් යටතේ පැවති හෙයින් මෙම සාමාන්යර ගැන විවාද කිරීම යුක්ති සහගත නැත. සම්පත් හා නිෂ්පාදනයට දායක විය හැකි ජනගනයෙන් වැඩි පරක් තිශතය යුද බිමට සම්බන්ධ ව සිටි අතර ආර්ථිකය ගමන් කළේ ආරක්ෂක අංශ වල නිර්නායකයන්ට අනුවය.






තවමත් සහමුලින්ම රජයේ පාලනයෙන් හා ආරක්ෂක බැඳීම් වලින් මිදී නැති නමුත් යම් පරමත මාණයකට මෙරට ආර්ථිකය වේගවත් වන බව පෙනේ. මේ අවස්ථාවේ දී වඩා අවධානය යොමු කළ යුතු වන්නේ තරගකාරීත්වය ඇති කිරීම කෙරෙහි බව දැක්විය යුතුය. 1977 වසරේ විවෘත ආර්ථික කරීත මය මෙරටට හඳුන්වා දුන් කාලයේ පටන් ආර්ථික පරතු තිපත්ති සම්පාදකයන්ගේ අභිලාශය වූයේ තරඟ කාරීත්වය මගින් මහජනතාවට වඩාත් ලාභදායක, උසස් සේවාවක් සැපයීමයි. මෙයින් දශක දෙකකට පමණ කළින් විවෘත හා සංවෘත ආර්ථික අතර ජාත්යූන්තරය දෝලනය වෙමින් පැවතිණ. එනමුත් දැන් ලෝකය ගමන් කරමින් සිටින්නේ එකම ආර්ථික මූලධර්මයකට අනුවය. රටවල් අතර පරකය තිපත්ති හා සංස්කෘතික අනන්යාතා අනුව එහි යම් යම් වෙනස්කම් පමණක් නිරීක්ෂණය කළ හැකිවේ.






අංශ කිහිපයක හැරෙන්නට මෙරට ව්යාඅපාරික, මුල්යට හා වෙළ ඳ කේෂේතරවෘ යන්හි පරශය මාණවත් තර ඟ කාරීත්වයක් තවමත් නැත. දුරකථන, රක්ෂණ සහ මධ්ය‍ම පාන්තික වෙළ ඳ සැල් සමූහයක එය යම් පමණකට හඳුනාගත හැකිය. රජයට අයත්ව තිබුණ ශරීණ ලංකා ටෙලිකොම් ආයතනයේ කොටස් හා පරිපාලනය පැවරීම හා එයින් පසු ජාත්යයන්තර සමාගම් ගණනාවක් මෙරට දුරකථන සේවා සැපයුම්කරුවන් වශයෙන් වෙළ ඳ පොළට ඇතුල්වීමත් සමග මෙම තර ඟ කාරීත්වය ඇතිවූ අතර රුහැන් රහිත ජංගම දුරකථන සමාගම් එය වඩා සියුම් ආකරාඟමමණයක් කරා ගෙන ගියේය. දුරකථන සම්බන්ධතාවයක් ගන්නට දේශපාලනඥයන්ගේ ලිපි හා අවුරුදු ගණන් ලියාපදිංචි වී සිටිය යුතු යුගය අවසන් වූයේ සමාගම් කීපයක් පැමිණ වේගයෙන් සේවා සපයන්නට ඉදිරිපත්වීම සමගය. මෑතක දී විදුලි සංදේශ නියාමන කොමිසම අවම ගාස්තු කරිර මයක් ඇති කිරීම දක්වා සම්බන්ධතා සැපයුම හා දුරකථන ගාස්තු තර ඟ කාරීව පහත වැටීම අවධානයට ගත යුත්තකි. රජයට අයත්ව තිබුණ ශරිා ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව පුද්ගලීකකරණය කිරීමෙන් පසුව රක්ෂණ වෙළ ඳ පොළෙහි විශාල වෙනසක් සිදුවිය. විශේෂයෙන් රථවාහන රක්ෂණය සම්බන්ධයෙන් පෙරැුළිකාර පරමි ගතියක් අත්විය. සතොස ඇතුලූ රාජ්යු ආයතන කිහිපයක් අභිබවමින් අලෙවි වෙළඳ සැල් සමාගම් ගණනක් පැමිණීමෙන් ද මහජනතාවට අලූත් අවස්ථා උදා වී තිබේ.






මෙවැනි තරඟකාරීත්වයක් මගී පරක් වාහනය, ඛනිජ තෙල්, ගෑස්, සෞඛ්යණ සේවා වැනි අංශ වල ද අපේක්ෂා කළේය. එනමුත් ආයෝජකයන්ගේ ගැටලූ හා අයිතිය සහමුලින්ම අත්හැර දමන්නට ඉඩ නොදෙන සුවිශේෂී අයිතීන් රජය භාරයේ තබා ගැනීම හෙයින් පුලූල් ව්යානප්තියක් සිදු වූයේ නැත. මුලින් සඳ හන් කළ දුරකථන, රක්ෂණ හා අලෙවි ව්යාලපාර මගින් අපේක්ෂා කළ උපරිම තරඟකාරීත්වය නැතත් අවම වශයෙන් සේවය ඉල්ලා සිටින පාරිභෝගිකයන්ට සේවය සපයන්නට සමත්වීමත් වැදගත් කාරණයකි.






රජයට අයත් හෝ පුද්ගලික අංශයට වැඩි ඒකාධිකාරයක් හිමි ව්යා පාරයක් හෝ සේවාවක් මගින් පවතින ආර්ථික කරයන මය අනුව මහජනතාවට දැනෙන සු`ථ අවස්ථා උදා කරන්නේ නැත. විදුලිය බලය, ජලය හා මූල්ය් පද්ධතියේ රාජ්යශ පෞද්ගලික තරඟකාරීත්වයක් ඇති කිරීම රාජ්යැ පරුව තිපත්ති වලට අනුව කළ නොහැකි නම් අඩුම තරමින් රාජ්ය් අංශයේ ආයතන කිහිපයක් හෝ පිහිටුවා ඒ ආයතන අතර තරඟයක් ඇති කිරීමෙන් වඩා වැඩි සේවයක් හා කාර්යක්ෂමකාවයක් අපේක්ෂා කළ හැකිය. මේ බව ලෝක බැංකුව හා ජාත්ය්න්තර මූල්යා අරමුදල පවා පෙන්වා දී ඇත.






රජය සතු විදුලිය හා ජල සමාගම් විශාල නාස්තියක් කරන හා අකාර්යක්ෂම ආයතන බව රජයේ මැති ඇමතිවරුම කියා සිටී. මේවායේ නඩත්තුවට මුදල් වැය කරනවා විනා අලූත් තාක්ෂණය හඳුන්වා දීමට නොඑසේනම් සේවා පුලූල් කිරීමට රජයට මුදල් නැත. මෙවැනි අභියෝග හමුවේ කළ යුතුව ඇත්තේ අඩු වශයෙන් දියුණු තාක්ෂණය ඇති රටවල් හෝ පිළිගත් සමාගම් සමග ගිවිසුම් ඇති කරගෙන ඒවා සමග ද්වී පාර්ශවික ව්යා්පාර ඇති කිරීමයි. විදුලිය බෙදා හැරීමේ දී සියයට විසි දෙකක විදුලිබලයක් අපතේ යවන මණ්ඩලයට එය අවම කර ගැනීමට ඇති තාක්ෂණය හෝ දැනට ඇති ලක්ෂ ගණන් පාරිභෝගිකයන්ගේ බිල්පත් සැකසීමට අඩු වියදමක් දැරිය හැකි කරනට මවේදයක් ජාත්යින්තරයෙන් ලබා ගැනීම අපහසු නැත. ටෙලිකොම් සමාගම ස්වකීය බිල්පත් සැකසීම සම්බන්ධව නව පරිගණක පද්ධතියක් හඳුන්වා දීමෙන් විශාල ආර්ථීක වාසියක් අත්පත් කර ගත්තේය. විදුලි බල මණ්ඩලයට හෝ ජල සම්පාදන මණ්ඩලයට ඒ වෙනුවෙන් තීන්දු ගැනීමට නොහැකි වී ඇත්තේ අවශ්යෝ පිරිවැය හිඟකම හෙයිනි. මේ නිසා වාර්ෂිකව සිදුවන විශාල අලාභයට වන්දි ගෙවන්නේ මහජනතාවයි.






වානිජ බැංකු පද්ධතියේ මහජන හා ලංකා යන රාජ්යෝ බැංකු මෙරට මූල්යම කේෂේතරු. යේ විශාල කොටසක් ආවරණය කරගෙන සිටී. සෙසු සියලූම බැංකු වලට ඉතිරිව ඇත්තේ සුලූ වෙළඳ පොළ පරගෙ තිශතයකි. මෙම බැංකු දෙක අතර තරඟකාරීත්වය අඩු හෙයින් කාර්යක්ෂමතාවයක් නැත. පොලී පරටී තිශත අතර තර ඟ කාරීත්වයක් නැත. අවශ්යඩ සංශෝධන සහිතව පුලූල් වෙනසකට ලක් කළහොත් අප නිතර සඳහන් කරන්නාක් මෙන් තැන්පත් පොලිය හා ණය පොලී අනුපාත අතර විශාල පරතරය අඩු කර ගත හැකිවේ.






අන්තර් ආයතන හෝ රාජ්යෙ පෞද්ගලික අංශ අතර උපායශීලී තර ඟ කාරීත්වයක් පැවතිය යුතුය. එයින් සේවය ඉහල හා කාර්යක්ෂම තත්ත්වයකට පත්වෙයි. එහි වාසිය ලැබෙන්නේ මහජනතාවටය. රජයට අයත් ඒකාධිකාරයක් පවත්වාගෙන යමින්, සමාන ව්යානපාරයකට පුද්ගලික අංශයට ඇතුල් වෙන්නට ඉඩදීම රටේ සම්පත් විකුණා දැමීමක් නොවේ. රජය කළ යුතු තරඟකාරීත්වයක් ඇතිවෙන්නටත් අලූත් ආයෝජන වලට පරවේ වේශ වන්නටත් ඉඩ දී එහි සිදුවන යම් යම් අකරර ිමිකතා ඇතොත් මැඩලීමයි. එයට බලය ලැබෙන පොදු ව්යධවසාය නියාමන අණ පණත් 2002 වසරේ සිට පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වී තිබේ. පෞද්ගලික අංශයේ ව්යා පාර වලට මහජනතාවට සේවා සපයන්නට ඉඩ දී එයින් යම් හානියක් වන ඕනෑම අවස්ථාවක යුක්ති සහගත අන්දමට මැදිහත් වන්නට මෙම නීති මගින් අවකාශය ඇත.


අද අවශ්යවව ඇත්තේ පුලූල් නිදහසක් ඔස්සේ ව්යාථපාරික හා ආයෝජන අවස්ථා වර්ධනය වීමට ඉඩ දෙන පරිසරයකි. එයින් ආර්ථිකය පරරේ සාරණය වනු ඇති අතර නව රුකියා අවස්ථා ජනනය වෙයි. රජයට බදු අය කර ගැනීමේ මාර්ග ද වැඩි වනු ඇත. රජය කළ යුත්තේ නියාමන කාර්යයක් පමණකි. තරඟකාරීත්වය ඇතිවී මහජනතාවට කේවල් කර තම සේවා සලසා ගත හැකි පරිසරයක් ඇතිකිරීම රජයේ වගකීමකි.




මිණිසර