රාවය 2010.10.17 - රජයේ සේවය ගැන අලූත් ආකල්ප වලින් විමසා බලන යුගයක්?

 

රජයේ වැටුප් ලබමින් සේවය කරන පිරිස ජනගහනයේ පරයේ තිශතයක් වශයෙන් ඉහල අගයක් ගන්නා අතර ශරීා ලංකාවේ රාජ්යය සේවය කුඩා හා කාර්යක්ෂම එකක් විය යුතු බවට ජාත්යබන්තර මූල්ය් අරමුදල උපදෙස් දුන්නේ 2002 වසරේ දීය. උපදෙස් දෙන අතර රාජ්යන සේවක පර02 මාණය අඩු කරන කරනට මවේදයක් ද හඳුන්වා දුන්නේය. එහෙත් එය එවකට පැවති ආණ්ඩුවට පාරා වලල්ලක් විය. එම වකවානුවේ රජයේ සේවක පිරිස මිලියනයක් තරම් වූ අතර කරවා මයෙන් ඉහල ගිය මෙරට රජයේ සේවක සංඛ්යාමව දැන් මිලියන දෙකකට සමීප වෙමින් තිබේ. මේ අතරතුර මාධ්යේ වාර්තා කරන අන්දමට තීරණ ගන්නා මාණ්ඩලික ශේණියේ නිලධාරීන්ගේ හිඟයක් තිබේ. රජයේ සේවය කරන පහල ශ්රේදණි වලට අයත් පිරිස වැඩි වන අතරතුර පරනි තිපත්ති තීරණ ගන්නා මාණ්ඩලික නිලධාරීන්ගේ හිඟයක් තිබිම අවාසිදායක එකකි.


එක පැත්තකින් රජයේ මෙවැනි ඉහල තනතුරු දරන්නට දේශපාලන සම්බන්ධතා අවශ්යවය. එවැනි සම්බන්ධතා පැවතියත් රජයේ වැටුප්තල අනුව එවැනි තානාන්තර වලට අඩු වැටුපකට පැමිණෙන්නට සුදුසුකම් ඇති විද්වතුන් කැමති නැත. දේශපාලන බලපෑම් හා නිතර වෙනස්වන අදහස් හෙයින් ගන්නා තීරණ ඉදිරියේ දෝෂ දර්ශනයට ලක්වනවාට වඩා ලෝකයේ වෙනත් රටවල ඇති අවස්ථා දිනාගෙන පැත්තකට වී ජීවත්වන්නට ඉහල තනතුරු වලට සුදුසුකම් ඇති නිලධාරීහු කැමැත්තක් දක්වති. රජය අවස්ථා කිහිපයකදී විදේශගතව සිටින ශරීන ලාංකිකයන්ට මෙරටට පැමිණ තමන්ගේ දැනුම හා අත්දැකිම් රටේ දියුණුවට යොදවන ලෙසට ආරාධනා කළේය. පරේව තිචාරය කැපී පෙනෙන එකක් නොවීය.

ආණ්ඩුවට කාර්යක්ෂම හා අත්දැකීම් ඇති ඉහල ශ්රේයණිවල නිලධාරීන් ගේ හිඟය නිසා රටේ සංවර්ධන ව්යා‍පෘති කිරධාරයාවට නැගීමේ දී අඩු ලූහුඩුකම් වලට මුහුණ දෙන්නට සිදුව ඇත. රජය පරමි තිපත්ති සම්පාදනය කරයි. දේශපාලනඥයන් ස්වකීය දර්ශනය රට හමුවේ තබයි. එසේ නමුත් මෙම පර්ශ තිපත්ති කිරධ මයාවට නැගීමේ වේගය අපේක්ෂිත තරම් නොවේ. රජයේ ආදායමෙන් යැපෙන විශාල රජයේ සේවයක් ඇති නමුත් එය වඩා ඵලදායී හා කාර්යක්ෂම කරන යාන්තරගී ණයට අවශ්යය ඉහල තනතුරු දරන්නන් පරන් මාණවත් නොවීම සංවර්ධන වේගයට සෘජු බලපෑමක් එල්ල කරයි.

තරපෑ ස්තවාදය පරාජය කිරීමෙන් පසු විධායක බලය හා ව්යෑවස්ථාදායකයේ බලය දිනාගෙන ඇති වත්මන් ආණ්ඩුව දෙවැනි ධුරකාලය සමග ඉදිරිපත් කිරීමට සූදානම් වන 2011 වසරේ අයවැය ලේඛනය ආර්ථිකය වේගවත් කිරීම පර11 මුඛ අරමුණු කරගෙන ඇති බව පැවසේ. එය අවශ්යිම තීරණයකි. එහිදී රාජ්යර සේවයේ ගුණාංග ඇති කරන එය පරවය මාණාත්මකව සීමාවන අතර වැඩි අත්දැකීම් හා සුදුසුකම් ඇති පුද්ගලයන්ගෙන් සම්පූර්ණ කරන එකක් බවට පත් කරන යෝජනා ඇතුලත්වීම වැදගත්ය. ජාත්ය්න්තර තලයේ සිදුවන වෙනස්කම්, තර`ගකාරීත්වය හා ගෝළීය ආර්ථිකයේ අලූත් පරනස වණතා සම්බන්ධයෙන් විචාරමින් අලූත් ගමනකට මුල පුරන්නට හැකිවන්නේ එහි තීන්දුව ගතහොත් පමණකි.

ශරීා ලංකාවේ සමාජ සංස්කෘතික බැඳීම් අනුව ආකල්ප මගින් හා ව්යුලහාත්මක අන්දමින් රාජ්යැ සේවයේ සම්පූර්ණ පරින තිසංවිධානයක් කිරීම පහසු එකක් නොවේ. එනමුත් මේ දිනවල කියුබාවේ එය සිදුවෙමින් පවතී. කියුබානු ආර්ථික පරනව තිසංස්කරණ අනුව පළමු වටයේ රජයේ සේවකයන් ලක්ෂ පහක් වන්දිගෙවා සේවයෙන් ඉවත්කරන්නට හා එයට සමාන්තරව ව්යවවසායකත්වයට තැන දෙන්නට සූදානම් වෙයි. ලෝකයේ දියුණුවට පත් හැම රටක්ම ආර්ථික හා සමාජ පරිවර්තනවලට නොබියව මුහුණ දීම නිසා සාර්ථකත්වයට පත් වූ බව අමතක නොකළ යුතුය. චීනය, බරත් සීලය, දකුණු කොරියාව පෙනෙන මෑත කාලයේ එවැනි තීන්දු නිසා ආර්ථික පිබිදීම් ල ඟා කර ගත් රටවල්ය.

1960 ගණන් වල ශරීල ලංකාවේ ඒක පුද්ගල ආදායම ඇමරිකානු ඩොලර් 152 කි. 1998 වසර වන විට එය ඇමරිකානු ඩොලර් 1,970 දක්වා පැමිණ ඇත. ඒ සඳහා දශක හතරක් ගතව තිබේ. ඉලක්කය 2015 වර්ෂය වන විට ඒක පුද්ගල ආදායම, ඇමරිකානු ඩොලර් 4000 සීමාව ඉක්මවීමයි. මෙම ඉලක්කය කරා යාමට නම් ආර්ථික වර්ධන අනුපාතය වාර්ෂිකව සියයට දහයට වැඩි අගයක ස්ථාවරව පවත්වා ගත යුතුය. දැනට ආර්ථික වර්ධනය සියයට හයට මදක් වැඩි අගයක් පමණී. ඒ උදෙසා මෙරට ආයෝජන අනුපාතය, දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් සියයට 40 ක් පමණ දක්වා ඉහළ නැංවීම අවශ්යි බව ආර්ථික විශ්ලේෂකයෝ පෙන්වා දෙති.



දැන් ගණන් බලා ඇති අන්දමට 2010 වසරේ මෙරට දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයෙන් පර්ව තිශතයක් වශයෙන් සියයට 83.1 ක් වැය වන්නේ ණය හා ණය සේවා ගෙවීමටය. රජයේ ආදායම අඩුය. වියදම පාලනය කර ගත නොහැකිය. ආණ්ඩුව එහි පරතරය පියවා ගන්නේ තවතවත් ණය ගැනීමෙන් හා ජාත්යකන්තර ආධාර පැතීමෙන්ය. එවැනි අවස්ථාවක වේගවත් සංවර්ධනයක් වෙනුවෙන් ආයෝජනය කිරීමට රජයට හැකියාවක් සීමිතය. වැඩි නඩත්තුවක් සහිත රජයේ සේවයක් පවත්වාගනිමින් හා අලූත් ආයෝජන හා ආර්ථික පරනු භවයන් සොයා යා හැකි දක්ෂ නිලධාරී යාන්තරයට ණයක් එහි නැතිවිට මේ ගමන යා හැක්කේ කෙසේද?



රජය හැකිතාක් දේශීය ණය අඩුකර විදේශීය ණය හා ආධාර කෙරෙහි උනන්දුවිය යුතුය. එපමණක් නොවේ. දැනට රජය ගන්නා ණය, විදේශ ආයෝජන ඉතාමත් ඵලදායී හා කාර්යක්ෂම ආකාරයකින් යෙදවිය යුතුය. අවුරුදු තිහක යුද්ධය අවසන් වන විට බිඳ වැටුණ සමාජය හා පසුබෑමකට ලක්වූ නිෂ්පාදනය නංවන්නට ලෝකයේ නොයෙකුත් පැතිවලින් ආධාර අනුබල ලැබෙන බව නිසැකය. එය දැනටමත් ලැබෙමින් පවතී. මෙරට නිලධාරීන් හා කාර්යක්ෂම ඉහල කළමණාකාරීත්වය මෙම අවස්ථා මහ ඉහලින් පරමණ යෝජනයට ගත යුතුය.



මුදල් අමාත්යංිශයේ දත්ත වලට අනුව 2010 වසරේ ජනවාරි අපරි‍යියෙල් කාලය වන විට ශරීධ ලංකාවට විදේශ ණය හා ආධාර වශයෙන් ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 1487.67 ක මුදලක් දෙන්නට ජගත් පරලය ජාව එකඟවී ඇත. මෙයට සියයට විසි අටක් නොඑසේනම් වැඩිම පර්ව තිශතය ජපානයෙන් ද චීනය හා රුසියාව සියයට විස්ස බැගින් ද දායක වී තිබේ. එනමුත් මෙම කාලය තුළ ශරීා ලංකාව පරයක යෝජනයට ගෙන ඇත්තේ ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 442.7 කි පමණකි. රජයේ දත්ත වලට අනුව 2010 අපරි‍ෙනයෙල් අවසානය වන විට මෙරටට අන්තර් ජාතික සංවිධාන හා රටවල් විසින් නිකුත් කරන්නට එකඟවී ඇති මුදල ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 7220 කි. එකඟවූ මුදලින් වැඩිම මුදලක් මාර්ග හා පරලය වාහන, විදුලිය හා බලශක්ති, ජල සම්පාදන හා සනීපාරක්ෂාව සහ කෘෂිකර්ම අංශ නියෝජනය කරයි. මුදල් ඇතත් මෙම එකම ක්ෂේතරශි යකවත් පරයේ යෝජනයට ගැනීම සියයට විසිපහ ඉක්මවා නැත. ව්යා‍පෘති කාලය දිග ඔකක් වීම හෝ වෙනත් තාක්ෂණික කාරණා ගණනාවක් මේ සමග සම්බන්ධ වී ඇතිවා විය හැකිය. මේ එකතු වී ඇති ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන හතක මුදල අතර 2008 වසරේ ණය හා ආධාර වශයෙන් සැපයුන ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 1,942.1 ක හා 2009 වසරේ ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 2,221.7 ක මුදලින් කොටසක් ද ඇතුලත්ය.



මෙම දත්ත පෙන්නුම් කරන්නේ අවශ්ය තරමට ආධාර ඇතත් යම් පරන් මාණයකින් භාවිතා නොවන බවයි. එපමණක් නොවේ. අවශ්ය2 තරමටත් වැඩි රජයේ සේවයක් සිටියත් මෙවැනි මුදලක් පරදල යෝජනයට ගෙන රට ගොඩනගන්නට හැකි පරම් තිපත්ති තීන්දු ගන්නා ඉහල කළමණාකරණය රටට හිඟ බවයි. මේ පැති දෙක අතර දෝලනයවන ආර්ථිකයකින් තව දුරටත් පවතින්නට විනා අනාගතය තීරණය කරන ජවය ලඟා කරගත හැකිද? විසා බැලිය යුත්තේ එයයි.


























මිණිසර -